آذرپرند، سهراب (1398). تغییرات راهبرد زبانی خطاب بر اساس نظریۀ ادب براون و لوینسون بین استادان و دانشجویان ایرانی. فصلنامه زبانشناسی اجتماعی، دوره 2، شماره 4، 83-98.
آهنگر، عباسعلی. مجاهدی، ستاره. اسفندیارپور، فریبا (1399). بررسی تأثیر قدرت مخاطب بر گزینش راهبردهای ادب در کنش گفتاری نصیحت کردن در زبان فارسی. فصلنامه زبانشناسی اجتماعی، دوره سوم، شماره 2، 101-85.
ایزدی، احمد (1398). کاوشی در وجهه در تعارف ایرانی، پژوهشهای زبانشناسی، 10، 2(19)، 67-82.
باغبانی، غزل وکرمپور، فاطمه (1396). بررسی چگونگی رابطه بین شاخص قدرت و پدیدهی ادب زبانی در روند بازجویی به لحاظ زبانشناختی: رویکرد گفتمانی و حقوقی. پژوهشهای زبانی، 20-1.
جاوید، سحر و رحیمیان، جلال (1398). بررسی غیبت رسانهای بینافردی با استفاده از نظریههای ادب و بیادبی در نظرات کاربران ایرانی اینستاگرام. فصلنامه زبانشناسی اجتماعی، دوره سوم، شماره 2، 24-11.
حسینی، سید محمد (1388). ادب و قدرت: نشانگرهای زبانی مخالفت در جلسات دفاع از پایاننامه. پژوهشهای زبانشناسی، 1 (1)، 100-79.
دانش، ابراهیم و طوسی نصرآبادی، محمدرضا (1400). بررسی مؤلفههای ادب زبانی در قابوسنامه با استفاده از نظریه ادب براون و لوینسون. دو فصلنامه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی، سال 29، شماره 91، 129-153.
رحمانی، حسین. مدرسی، یحیی. غیاثیان، مریم سادات. زندی، بهمن (1394). ادب و بیادبی در رمانهای نوجوانان فارسیزبان. دوماهنامه جستارهای زبانی، شماره 5، 67-90.
مسیبزاده مقدم، کتایون. خوشبخت، طیبه. گوهری، حبیب. ولیدی، شهرام (1398). بررسی فرمول وارههای بیان مؤدبانه تقاضا در گویش گیلکی رشت با تأکید بر نقش نشانگرهای ادب. فصلنامه زبانشناسی اجتماعی، دوره سوم شماره 1، 102-89.
Afghari, A (2007). A sociopragmatic study of apology speech act realization patterns in Persian. Speech Communication. 49, 177-185.
Aliakbari, M., & Moalemi, R. (2015). Variation of politeness strategies among the Iranian students. Theory and Practice in Language Studies, 5(5), 981-988.
Amany, F., Davoudi, M., & Jaghi, M. O. (2014). A corpus-based study on the translation of politeness strategies with emphasis on address terms. International Journal of Language Learning and Applied Linguistics Words, 5(1), 502-522.
Bachman, L. F (1990). Fundamental considerations in language testing. Oxford University Press. Oxford.
Beeman, W. (1986). Language, status and power in Iran. Bloomingtion: Indiana University Press.
Brown, P., & Levinson, S. C. (1978). Universals in language usage: Politeness phenomena. In E. Goody (Ed.). Questions and Politeness (pp. 56-311). Cambridge: Cambridge University Press.
Brown, P., & Levinson, S. C. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Brown, P. (2015). Politeness and Language. International Encylopedia of the Social and Behavioral Sciences, 18, http://dx.doi.org/10.1016/B978-0-08-097086-8.53072-4
Chomsky, N. (1980). Rules and representation. Oxford: Blackwell.
Culpepper, J. (1996). Towards an anatomy of impoliteness. Journal of Pragmatics 25, 349-367.
Goffman, E. (1967). On face-work: An analysis of ritual elements of social interaction. Psychiatr: Interpersonal & Biological Processes, 18(3), 213-231.
Grice, H. P. (1989). Studies in the way of words. Cambridge: Harvard University Press.
Hymes, D, H. (1967). Models of the Interaction of language and social setting. Journal of social Issues, 23(2), 8-38.
Izadi, A. (2013). Politeness in spoken review genre: Viva voce context. Pertanika Journal of Social Sciences and Humanities, 21(4), 1327-1346.
Izadi, A. (2015). Persian honorifics and im/politeness as social practice. Journal of Pragmatics, 85, 81-91.
Izadi, A. (2016). Over-politeness in Persian professional interactions. Journal of pragmatics, 102, 13-23.
Izadi, A. (2018). Mixed messages in criticisms in Iranian PhD dissertation defences. Journal of Applied Linguistics and Professional Practice, 270-291.
Kádár, D. Z., & Haugh, M. (2013). Understanding Politeness. Cambridge: Cambridge University Press.
Keshavarz, M. H. (2001). The role of social context, intimacy, and distance in the choice of forms of address, International Journal of the Sociology of Language, 2001, (148), 5-18.
Khodaei Moghaddam, M., Elyasi, M., & Sharifi, S. (2017). Describing and analysing some polite words in Persian based on Brown and Levinson’s politeness theory. Journal of Language Research (Zabanpazhuhi) 10 (22), 25-52.
Lakoff, R. (1973). The logic of politeness; papers from the Ninth Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society. Chicago: Chicago Linguistic Society. 292-305.
Lakoff, R. (1975). Language and woman’s place. New York: Harper and Row.
Leech, G. (1983). Principles of Pragmatics. London: Longman.
Locher, M. and Watts, R. J. (2005). Politeness theory and relational work, Journal of Politeness Research, 1, (1), 9-33.
Sadeghoghli, H., & Niroomand, M. (2016). Theories on politeness by focusing on Brown and Levinson’s politeness theory. International Journal of Educational Investigations, 3(2), 26-39.
Sahragard, R. (2000). Politeness in Persian: A cultural pragmatic analysis. Unpublished PhD. Dissertation. Leicester University.
Salmani-Nodoushan, M. A. (2008). Iranian complainees’ use of conversational strategies: A politeness study, Iranian Journal of Language Studies, 2(2), 187-214.
Searl, J, R. (1975). Indirect speech acts. In P. Cole, & J. Morgan (Eds.), Syntax and semantics 3: Speech acts, (pp. 59-82), New York: Academic Press.
Terkourafi, M. (2011). From politeness 1 to politeness 2: Tracking norms of im/ politeness across time and space. Journal of Politeness Research, 7(2), 159-182.
Yarmohammadi, N. (2003). Politeness strategies in English and Persian in contrast. Unpublished PhD Dissertation: Allameh Tabataba’i University.
Yule, G. (1947). Pragmatics. Oxford University Press. Oxford.
)