آهنگر، عباسعلی؛ یوسفیان، پاکزاد و کدخدا، حسنعلی (1395). توزیع جغرافیایی تنوعات واکه‌ای گویش سیستانی در دو بخش شهرکی- نارویی و میانکنگی. فصلنامۀ زبانشناسی اجتماعی، دانشگاه پیام نور، سال اول، شمارۀ1. صص21-36.
ادیب‌طوسی، محمد‌امین (1334). مثلثات شیخ سعدی. نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز، دانشگاه تبریز، شمارۀ 2. صص 175- 189.
--------------- (1344). لهجۀ کازرونی قدیم. نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز، دانشگاه تبریز، شمارۀ 1. صص 26- 40.
اشمیت، رودیگر (1390). دیگر گویش‌های ایرانی باستان. ویراستۀ رودیگر اشمیت. راهنمای زبانهای ایرانی، جلد اول، تهران: ققنوس.چاپ‌سوم.
افسر، کرامت (1353). تاریخ بافت قدیمی شیراز. تهران: سلسله انتشارات انجمن آثار ملی.
بارتُلد، ویلهلم (1377). جغرافیای تاریخی ایران. همایون صنعتی‌زاده. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار.
بلادی، ناهید (1388). متل‌ها و مثل‌های شیرازی. شیراز: رهآورد هنر.
بهروزی، علینقی (1348). واژه‌ها و مثل‌های شیرازی و کازرونی. شیراز: انتشارات ادارۀ فرهنگ و هنر فارس.
ثابت، عبدالرحیم (1388). واژگان و اصطلاحات نقره‌کاران شیرازی. فصلنامه فرهنگ مردم. سید احمد وکیلیان، شمارۀ 31-32. صص5-54.
جاروتی، ابوالعلاء‌عبدالمومن (1354). فرهنگ مجموعه‌الفرس. تصحیح عزیر‌الله جوینی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
حسن‌دوست، محمد (1393). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. دورۀ 5جلدی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. نشر آثار.
حسینی‌فسایی، حسن (1388). فارسنامۀ ناصری. تصحیح منصور رستگار فسایی. تهران: امیرکبیر، چاپ چهارم.
خلف‌تبریزی، محمد‌حسین (1342). برهان قاطع. دورۀ 5جلدی. تهران: ابن‌سینا.
داعی‌الاسلام، سید محمد (1362). فرهنگ نظام، فرهنگ فارسی به فارسی با ریشه‌شناسی و تلفظ واژه‌ها به خط اوستایی. تهران: دانش.
دانش، تقی (1327). تصنیف قدیم شیراز. ماهنامۀ یغما. حبیب یغمایی، شمارۀ 7. ص 310.
داورپناه، جمیله و ترکمان، غلام‌حسین (1389). مجموعه اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های شیرازی. شیراز: ایلاف.
دورودی، مجتبی (1396). جستاری در بافت قدیم شیراز، کوچۀ عکاس‌باشی. روزنامۀ شیراز نوین، ش273. ص 8.
دورودی، مجتبی (1396). پژوهشی خُرد از نظر ریشه‌شناسی نام‌جای‌هایی کهن. روزنامه شیراز نوین، شمارۀ 183. ص 8.
http://www.shiraznovinnews.ir/archive-details/1131/8
رحیمیان، جلال (1391). توصیف گویش شیرازی. شیراز: دانشگاه شیراز.
رضایی‌باغ‌بیدی، حسن (1382). شیرازی باستان. گویش‌شناسی. فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شمارۀ 1. صص 32-40.
زرکوب‌شیرازی، ابوالعباس معین‌الدین احمد بن شهاب الدین ابی‌الخیر (1350). شیراز‌نامه. به‌کوشش اسماعیل واعظ‌جوادی. تهران: بنیاد فرهنگ.
زوندرمان، ورنر (1390). فارسی میانه. راهنمای زبانهای ایرانی، ویراستۀ رودیگر اشمیت. ترجمۀ فارسی زیر نظر حسن رضایی‌باغ‌بیدی. ج1. تهران: ققنوس.
زیّانی، جمال (1385) تلفظ واج آ در گویش شیرازی. ماهنامۀ حافظ. سید حسن امین، شمارۀ 34. صص 64-65.
سپاسدار، محمود (1388). شیرازی (نگاهی به لهجۀ مردم شیراز). شیراز: آوند اندیشه.
سلامی، عبدالنبی (1386). زبان مردم شیراز در گذر زمان با یاد استاد انجوی شیرازی«نجوا». فصلنامۀ فرهنگ مردم ایران. مرکز تحقیقات صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، شمارۀ 11. صص 89-118.
سلطانی، عاطفه و پروان، حمیده (1394). کتاب‌شناسی توصیفی آثار پژوهشی لهجۀ شیرازی. ادبیات و زبانهای محلی ایران‌زمین. دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، شمارۀ 2. صص 65- 104.
سنجابی، کریم (1346). نظری دربارۀ مثلثات سعدی. ماهنامۀ یغما. حبیب یغمایی، شمارۀ 8. صص 414-418.
شواتس، پاول (1372). جغرافیای تاریخیِ فارس. کیکاوس جهانداری. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
صادقی، علی‌اشرف (1391). ابیات شیرازی سعدی در مثلثات. زبان‌ها و گویش‌های ایرانی. (ویژه‌نامۀ نامۀ فرهنگستان). فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شمارۀ 1. صص 5-38.
فرصت‌الدوله شیرازی (1362). آثارعجم. تهران: بامداد.
لوکوک، پی‌یر (1389). کتیبه‌های هخامنشی. نازیلا خلخالی. تهران: فرزان روز.
ماهیارنوابی، یحیی (1344). لهجۀ شیرازی تا قرن نهم هجری. نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز. دانشگاه تبریز، شمارۀ 73. صص 77- 90.
------------ (1374). چند غزل از شمس پس ناصر. نامۀ فرهنگستان. فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شمارۀ 4. صص 27- 38.
----------- (1379). شمس پس ناصر. بخارا. علی دهباشی. شمارۀ 12. صص 328- 330.
مَقدَسی، ابوعبدالله‌‌محمد‌بن‌احمد (1367). اَحسَن التَّقاسیم فی مَعرفه ا‌لاقالیم. علینقی منزوی. تهران: مؤلفان و مترجمان ایران.
مستوفی، حمدالله (1362). نزهه‌القلوب. تصحیح گای لیسترانج. تهران: دنیای کتاب.
ناتل‌خانلری، پرویز (1377). تاریخ زبان فارسی. دورۀ 3 جلدی. تهران: فردوس. چاپ‌ششم.
ندیم، مصطفی (1388). ضرب المثل‌های شیرازی (بررسی کارکردهای اجتماعی ضرب المثل‌های شیرازی). شیراز: ملک‌سلیمان.
نیر، حسین (1370). فرهنگ واژه‌ها و اصطلاحات رایج در شیراز. تهران: قلم.
واجدشیرازی، محمد‌جعفر (1348). شرح غزل مثلثی از شاه‌داعی شیرازی. نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز. دانشگاه تبریز، شمارۀ 89. صص 3-8.
----------------- (1353). نوید دیدار در شرح کتاب کان ملاحت و مثنوی سه‌گفتار به زبان محلی شیرازی. شیراز: انتشارات ادارۀ کل فرهنگ و هنر فارس.
یزدان‌پرست، حمید (1387). فارس و زبان روزگار سعدی. مجلۀ اطلاعات سیاسی، اقتصادی. مؤسسۀ اطلاعات، شمارۀ 255-256. صص 194-211.
Arfaee, A. (2008). The geographical background of the Persepolis Tablets. Chicago, Illinois: UMI.
Bartholomae, Ch. (1904). Altiranisches wörterbuch. strassburg: karl j.Trübner.
Brone. E. (1895). Some notes on the poetry of the Persian dialects. The Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland (pp.773-825), Cambridge: Cambridge University Press.
Brandenstein, W. & Mayrhofer, M. (1964). Handbuch des Altpersischen. Wiesbaden: Otto Harrowitz.
Durkin-Meisterernst, D. (2004). Dictionary of Manichaean Middle Persian and Parthian. Vol III. Part1. London: Breppols.
Gignoux, ph. (1972). Glossaire des inscriptions pehlevies et parthes. London. Lund Humphries.
Henkelman, W.F.M. (2007). Rak(ka)an. Reallexikon der Assyriologie. 11.3/4, pp. 232-233.
Hinz, W. (1975). Altiranisches Sprachgut der Nebenüberlieferungen. Wiesbaden:Otto Harrassowitz.
Hinz, W. Koch, H.(1987). Elamischeswörterbuch. Berlin: Dietrich Reimer Verlag.
Horn, P.(1893). Grundriss der neupersischen Etymologie. Strassburg: Carl J. Trübner.
Huart, CL. (1899). Le dialecte de Chirâz dans Sa‘dî. Actes du onzième congrès international des orientalistes, (III): pp. 81-92.
Kent, R. G.(1953). Old Persian, grammar text lexicon. New Haven: American Oriental Society.
Mackenzie, D. N.(1971). A concise Pahlavi یictionary. Oxford: Oxford University.
Mayrhofer, M. (1986-2001). Etymologisches wörterbuch des Altindoarischen. 3vols. Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag.
Morgenstierne, G.(1960). Stray notes on Persian dialects. Norsk Tidsskrift for Sprogvidenskap, (19): pp. 73-140.
Monier-Williams, M. (1974). A Sanskrit-English dictionary, Oxford, Oxford Clarendon Press.
Nyberg, H. S.(1974). A manual of Pahlavi (2nd Vol). Wiesbaden: Glossary.
Pokorny, J. (1959). Indogermanisches Etymologisches Wörterbuch (2nd vol). BernStuttgart: Francke.
Tavernier. J. (2007). Iranica in the Achaemenid period. Lexicon of old Iranian proper names and loanwords: Attested in Non-Iranian texts. Uitgeverij Peeters en Departement OOsterse: Studies Leuven- Paris- Dudley, Ma.
Schmitt, R. (2014). Wörterbuch der altpersischen Königsinschriften. Wiesbaden, Reichert.
Windfuhr, G. (1975). A sketch on Persians and Parthians, Kurds and Medes. AcIr, 5, 457-472.
)