Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor of Teaching Persian to Foreigners, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran

Abstract

The study of person's names in Persian Language Teaching Textbooks (PLTT) adds to the knowledge of Persian authors and educators. In this descriptive-analytical study, the number of Iranian and non-Iranian names, the ratio of male and female names, identity category and the frequency of names in three textbooks namely, Persian language, Let's Learn Persian and Mina were investigated. Findings indicate that Mina has the highest frequency and gender ratio of Iranian names and the lowest frequency of non-Iranian names compared to the other two textbooks. Let's learn Persian and Mina have the most frequency of national-thematic and religious identity. Let's learn Persian has the highest frequency of the most frequent names of the last century. Then, it is Mina. Persian language can be evaluated in the third place with a much lower frequency of letters compared to the other two textbooks.

Keywords

Main Subjects

احمدی، بهزاد، زندی، بهمن، نجفیان، آرزو و بلقیس روشن (۱۳۹۷). بررسی نام‏گذاری اشخاص در بانه از دیدگاه نام‏شناسی اجتماعی. مطالعات زبانها و گویشهای غرب ایران. کرمانشاه: دانشگاه رازی، ۶(۲۲)، صص۱-۱۹.
ایمانی، منیژه (۱۳۶۳). نام‏شناسی و نام‏گذاری در ایران. مجله زبانشناسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱(۱).
ایمانی، منیژه (۱۳۶۴). نام‏شناسی جای‏ها. مجله زبانشناسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۲(۲).
بحرانی، محمود (۱۳۷۷). زمینة فرهنگ نام‏گذاری نوزادان در شهر شیراز. طرح پژوهشی چاپ‏نشده. شیراز: دانشگاه شیراز.
پوریانی، محسن (۱۳۸۷). تأثیر وقایع بر نام‏گذاری ایرانیان. سایت تحلیلی ـ خبری عصر ایران.  
ذوالفقارزاده، حسن، غفاری، مهبد و بهروز بختیاری (۱۳۸۱). فارسی بیاموزیم. تهران: انتشارات مدرسه.
رجب‏زاده، احمد (۱۳۷۸). تحلیل اجتماعی نامگذاری: بررسی موردی اراک، همدان و بوشهر. تهران: روش.
زندی، بهمن و منیژه میرمکری (۱۳۹۶). روند نام‏گذاری فرزندان در شهر مهاباد از دیدگاه زبان‏شناسی اجتماعی. مطالعات زبانها و گویشهای غرب ایران. کرمانشاه: دانشگاه رازی، ۵(۱۹) ، صص۱-۱۸.
شاه‏‏ناصری، ش. (۱۳۹۶). بررسی تناوب‏های جدید در نام‏گذاری کودکان ایرانی براساس رویکرد نشانه‏ای. پژوهشهای زبانشناسی تطبیقی، ۷(۱۳)، ۲۰۱-۲۱۲.
صحرایی، رضامراد، غریبی، افسانه، ملک‏لو، داود و سمانه
صادقی (۱۳۹۶). مینا. تهران: انتشارات کانون زبان ایران.
 
 
 
صفارمقدم، احمد (۱۳۸۶). زبان فارسی. تهران: شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی.
طیب، محمدتقی و بتول علی‏نژاد (۱۳۸۲). بررسی گرایش‏های نوین نام‏گذاری در اصفهان از دیدگاه زبان‏شناسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. اصفهان: دانشگاه اصفهان، ۲ (۳۲ و ۳۳)، ۲۳-۵۸.
عبدی، عباس (۱۳۷۶). تحول نامگذاری کودکان تهران از ۱۳۷۴-۱۳۴۵. تهران: حنانه.
عسکری کرمانی، حمید (۱۳۸۱). گرایش‏های نام‏گذاری دختران و پسران ایرانی در فاصلة سال‏های ۱۳۶۲-۱۳۶۶ و علل تغییر اسامی در بزرگسالان. مجله زبانشناسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۷(۱)، ۴۲-۷۶.
منصوری، مهرزاد (۱۳۸۹). تحلیل بسامدی هجا در اسامی زنان و مردان در ایران. مجله پژوهشهای زبانشناسی، اصفهان: دانشگاه اصفهان، ۲(۱).
میرخلیل‏زاده ارشادی، بابک (۱۳۷۲). مقایسة تنوع نام‏های زنان و مردان ایرانی. مجله زبانشناسی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۲(۲۰)،۱۰۷-۸۴.
میرزایی حصاریان، محمدباقر و عالیه کردزعفرانلو (۱۳۹۷). پرکاربردترین اسامی دختران و پسران متولد ۱۳۹۱ ایران: تحلیلی واج‏شناختی. مجموعه مقالات نخستین همایش ملی مطالعات نام‏شناسی، تهران: نویسه پارسی، ۱۷۳-۲۰۰.
Crystal, D. (1989). The cambridge encyclopedia of language. Cambridge, Cambridge University press.