با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، مرکز تحقیقات فناوری اطلاعات در امور سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه پیام نور

3 کارشناس ارشد زبان‌شناسی، دانشگاه پیام نور

چکیده

مطالعۀ شیوه‌هایی که مردمان برای تعامل به‌کار می‌برند یا به‌واسطۀ آن یکدیگر را مورد خطاب قرار می‌دهند، همواره توجه پژوهشگران زبان‌شناسی اجتماعی را به خود معطوف نموده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی خطاب‌واژه‌‌های به‌کار رفته در برنامه‌های گفتگومحور اجتماعی و سیاسی است که در دو شبکۀ انگلیسی زبان صدای آمریکا  و پرس‌تی‌وی پخش می‌گردد. به‌این منظور، پیکره‌ای محقق-ساخته دربرگیرندۀ خطاب‌واژه‌‌های ایرانی و آمریکایی مستخرج از محتوای الکترونیک برنامه‌های گفتگومحور از این دو شبکه‌ شکل داده شد. بر اساس الگوهای طبقه‌بندی مانجولاکشی (2004)، برای شناسایی خطاب‌واژه‌‌های موجود در پیکره، طبقه‌بندی جدیدی ارائه شد. بررسی توصیفی پیکرۀ شکل‌گرفته نشان داد که که خطاب‌واژه‌‌های فارسی به‌نسبت رسمی هستند و از غنای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بیشتری برخوردار هستند؛ درحالی‌که در برنامه‌های گفتگومحور سیاسی و اجتماعی آمریکایی، بیشتر از اسم‌‌های خاص برای خطاب قرار دادن افراد استفاده می‌شود. یافته‌ها از تمایل آمریکایی‌ها به غیررسمی بودن در رسانه حکایت داشت. با لحاظ کردن تفاوت‌های فرهنگی موجود در بافت‌های اجتماعی مختلف، نتایج این پژوهش می‌تواند رهاوردهایی برای دست‌اندرکاران تولید محتوای یاددهی-یادگیری به همراه داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

احمدخانی، محمدرضا. (1393). بررسی جامعه شناختی عبارات خطاب در فارسی گفتاری محاوره‌ای.‎ زبان شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. 5(1)، 18-1.
دادمهر، سمانه. (1392). تحلیل مقابلهای القاب خطاب در فارسی و انگلیسی (پایان نامۀ کارشناسی ارشد)، دانشگاه شهید باهنر کرمان.
جهانگیری، نادر.(1387). زبان، بازتاب زمان، فرهنگ و اندیشه. تهران:آگاه.
شرفی، علی‌اصغر. (1380). مجموعه مقالات مردم شناسی ایران. تهران: پارینه.
شیخ سنگ تجن، شهین و یوسفی گراکوئی، آزاده. (1396). بررسی و مقایسۀ جامعه شناختی عبارات خطاب در زبان فارسی و گیلکی. زبان‌شناسی اجتماعی. 1، 46-63.‎
مدرسی، یحیی. (1368). درآمدی بر جامعهشناسی زبان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
Afful, J.B. A. (2006a). Address terms among university students in Ghana. A case study. Journal of Language and Intercultural Communication, 6(1), 76–91.
Afful, J.B. A. (2006b). Non-kinship address terms in Akan. A sociolinguistic study of language use in Ghana. Journal of Multilingual and Multicultural Development, 27(4), 275–289.
Afzali, K. (2011). The address forms of spouses in different social strata in Iran and its sociolinguistic implications. International Journal of Linguistics, 3(1), 1-9.
Akindele, D.F. (2008). Sesotho address forms. Linguistik online, 34(2), 3-15.
Aliakbari, M., & Toni, A. (2013). The realization of address terms in modern Persian in Iran: A sociolinguistic study. Linguistik online, 35(3), 85-101.
Bilal, H. A., Ahsan, H. M., Gohar, S., Younis, S., & Awan, S. J. (2012). Critical discourse analysis of political TV talk shows of Pakistani media. International Journal of linguistics, 4(1), 203 -219.
Braun, F. (2012). Terms of address: Problems of patterns and usage in various languages and cultures. De Gruyter Mouton.
Brown, R., & Gilman, A. (1960). The pronouns of power and solidarity: Style in language. Cambridge, MA: MIT Press.
Brown, P. L., & Levinson, S. C. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Brown, R., & Ford, M. (1964). Address in American English. In D. Hymes (ed.): Language in culture and society (pp. 234–244). New York: Harper and Row.
Esmae'li, S. (2011). Terms of address usage: The case of Iranian spouses. International Journal of Humanities and Social Science, 1(9), 183-88.
Fitch, K. L. (1998). Speaking relationally: Culture, communication, and interpersonal connection. New York: Guilford.
Hafiz A.B., Hafiza S.A., Nabila G., & Mamoona M.S. (2012). Critical discourse analysis of political TV Talk shows of Pakistani media. International Journal of Linguistics, 4(3), 375-384.
Hudson, R.A. (1980). Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
Hyme, D. (1967). Models of interaction of language and social setting. Journal of Social Issues, 23(2), 8–28.
Ilie, C. (1999). Question-response argumentation in talk shows. Journal of Pragmatics 31(8), 975-999.
Iragiliati, E. (2006). Politeness, forms of address and communicative codes in Indonesian medical discourse. Bahasa dan seni, 34(1), 19-36.
Keshavarz, M.H. (1988). Forms of address in post-revolutionary Iranian Persian. A sociolinguistic analysis. Language in Society, 17, 565–575.
Khalil, A., Larina, T., & Suryanarayan, N. (2018). Sociocultural competence in understanding forms of address: case study of kinship terms in different cultural contexts. EDULEARN18 Proceedings (pp. 3038-3045). IATED.
Koul, O. N. (1995). Personal names in Kashmiri. Sociolinguistics: South Asian perspectives. New Delhi: Creative Books.
Leech, G. (1999). The distribution and function of vocatives in American and British English conversation. Language and Computers, 26, 107-120.
Malik, N. (2018). Use of address terms in Urdu as spoken in Western Uttar Pradesh (Specially in Rampur and adjoining districts): A sociolinguistic study. Language in India, 18(8), 154-163.
Manjulakshi, L. (2004). Modes of address in Kannada: A sociolinguistic study of language use in Mysore district. Retrieved from: http://languageinindia. com/ sep 2004/manjulakshitermsof address 1.html
Mehrotar, R.R. (1981). Non-kin forms of address in Hindi. International Journal of the Sociology of Language, 32, 121-137.
Molinelli, P. (2018). Sociocultural and linguistic constraints in address choice from Latin to Italian. In K. Beeching, C. Ghezzi, & P. Molinelli (Eds.). Positioning the Self and Others: Linguistic perspectives (pp. 51-79). John Benjamins.
Moles, Jerry A. (1974). Decisions and variability. The usage of address terms pronouns and languages by Quechua-Spanish bilinguals in Peru. Anthropological linguistics, 16(9), 442–463.
Moghaddam, A. S., Yazdanpanah, L., & Abolhassanizadeh, V. (2013). The analysis of Persian address terms based on the theory of politeness. SKASE Journal of theoretical Linguistics, 10(3), 44-57.
Morford, J. (1997). Social indexicality in French pronominal address. Journal of Linguistic Anthropology, 7, 3–37.
Morizumi, F. (1997). Managing distances: Discourse strategies of a TV talk show host. Edinburgh Working Papers in Applied Linguistics, 8, 63-75.
Nurnaningsih, E. (2005). An analysis of address terms used in Aristocratic movie manuscript. (Unpublished PhD thesis). Surakarta: Muhammadiyah University of Surakarta.
Oyetade, S.O. (1995). A sociolinguistic analysis of address forms in Yoruba. Language in Society, 24, 515–535.
Philipsen, G., & Huspek, M. (1985). A bibliography of sociolinguistic studies of personal address. Anthropological linguistics, 27(1), 94-101.
Pride, J.B. (1971). Formal and informal language. An inaugural address. Wellington.
Pritchard, E. (1964). Nuer modes of address. In Hymes, D. (ed.): Language in culture and society (pp. 221–227). New York: Center for Applied Linguistics
Rahmadani, R., & Wahyuni, D. (2018). Types and functions of address terms used by IPMK-SB Kampar students studying in padang. E-Journal English Language and Literature, 7(1), 17-26.
Ugorji, C.U.C. (2009). Reflections on address politeness in Igbo family. The International Journal of Language, Society and Culture, 27, 54-62.
Wardhaugh, R. (2006). An introduction to sociolinguistics. Oxford: Oxford University Press.
Wildayanti, N. L. (2004). A sociolinguistics analysis of politeness in address system in pretty women manuscript. (Unpublished Master thesis) Surakarta: Muhammadiyah University of Surakarta.
Wulandari, S. (2006). A sociolinguistic analysis of politeness in address terms used in Titanic movie manuscript (Unpublished PhD thesis). Salatiga: STAIN
Yang, C. (2010). Translation of English and Chinese addressing terms from the cultural aspect. Journal of Language Teaching and Research, 1(5), 738-742.