آرانسکی، یوسف میخائیلوویچ (۱۳۷۵). اطلاعات تازه‌ای از زبان‌های رمزی (آرگو) در آسیای میانه/ گروه قومی قوال در کولاب و آرگوی آن. ترجمۀ محسن شجاعی. فرهنگ، دورۀ ۱۰، شماره ۱۷، صص. ۱۶۵-۲۰۰.
اعتضادی، شیدا و فاطمه‌سادات علمدار (۱۳۸۷). تحلیل جامعه‌شناختی زبان مخفی در بین دختران. فصل‌نامۀ شورای فرهنگی اجتماعی زنان، دورۀ ۱۱، شماره ۴۱، صص. ۶۵-۹۶.
ابرلینگ، پیر (۱۳۸۳). کوچنشینان قشقایی فارس، ترجمۀ
فرهاد طیبیپور. تهران: نشر شیرازه.
بلوکباشی، علی (۱۳۸۰). زبان‌های رمزی در ایران. کتاب ماه هنر. مرداد و شهریور. شماره ۳۵-۳۶، صص. ۱۸-۲۷.
بی‌نام (۱۳۴۰). حدود العالم من المشرق الی المغرب. به کوشش منوچهر ستوده. تهران: کتابخانه طهوری.
پرمون، یدالله (۱۳۸۵). طرح ملی اطلس زبانی ایران، کتابچة جامع تدوین اطلس. تهران: پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، پژوهشکدة زبان‌شناسی، کتیبه‌ها و متون.
تانن، دبورا (۱۳۷۶). مرا نمی فهمی. ترجمۀ مهدی قراچهداغی و زهره فتوحی. تهران: نشر اوحدی.
تفرجی یگانه، مریم و زهرا انصاری (۱۳۹۸). توصیف ویژگی‌های زبان‌شناختی زبان رمزی جابری. فصل‌نامۀ زبان‌شناسی اجتماعی. دوره ۳، شماره ۲، صص. ۸۹-۹۹.
حسینی معصوم، سیدمحمد (۱۳۹۳). تحلیل و توصیف گویششناختی یک زبان رمزی خانوادگی خاص در مشهد. فرهنگ و ادبیات عامه، سال ۲، شماره ۳، صص. ۲۵-۴۸.
ناتل خانلری، پرویز (۱۳۶۵). تاریخ زبان فارسی. جلد دوم. تهران: انتشارات نشر نو.
خلف تبریزی، محمدحسین (۱۳۹۱). برهان قاطع. به اهتمام محمد معین. تهران: انتشارات امیرکبیر.
دهخدا، علی اکبر (1377). جلد هشتم. موسسة انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
روبینز، آر. اچ. (۱۳۷۰). تاریخ مختصر زبان‌شناسی. ترجمۀ علیمحمد حقشناس، تهران: نشر مرکز.
زمردیان، رضا (۱۳۴۸). زبان‌های ساختگی. مجلة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد. سال ۵، شمارة ۲۰، صص. ۵۴۹- ۵۵۶.
سبزعلیپور، جهاندوست و راحله دلگرم (۱۳۹۵). زبان مخفی اَرّانَجی یا قَرقَه دیلی در مناطق تاتنشین خلخال. فصلنامة زبان‌شناسی اجتماعی. سال ۱، شماره ۵، صص. ۳۷-۴۸.
سمایی، مهدی (۱۳۸۲). فرهنگ لغات زبان مخفی با مقدمه‌ای دربارة جامعه‌شناسی زبان. تهران: نشر مرکز.
طحان، احمد و فرزانه فهندژ سعدی (۱۳۹۶). لوتر آسیابی (زبان ساختگی آسیابانان سعدیه). زبان‌ها و گویش‌های ایرانی. شماره ۸، صص. ۹۷-۱۱۷.
عبدالرشیدی، علی‌اکبر (۱۳۹۲). زبان‌های ساختگی. تهران: مسافر.
کالوه، ژان لوئی (۱۳۸۸). زبان مخفی چیست؟ ترجمۀ شهروز پزشکی. تهران: پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران.
کیانی، منوچهر (۱۳۷۱). سیه‌چادرها. تهران: نشر سعید نو.
محجوب، منوچهر (۱۳۴۱). لوتر مطربی. کتاب هفته. شمارۀ ۳۷، صص. ۱۶۸-۱۶۶.
مدرسی، یحیی (۱۳۸۷). درآمدی بر جامعه‌شناسی زبان. تهران: انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مؤمنی، نگار (۱۳۸۹). فرآیندهای واژه‌سازی زبان مخفی فارسی. زبان و زبان‌شناسی، دورۀ ۶، شماره ۱۲، صص. ۶۱- ۸۶.
همایونی، صادق (۱۳۵۲). یازده مقاله در زمینة فرهنگ عامه. شیراز: ادارۀ کل فرهنگ و هنر فارس.
هیِئت، محمدجواد (۱۳۸۰). سیری در تاریخ زبان و لهجه‌های ترکی. تهران: نشر پیکان.
Briggs, A. (2001). The Longman Encyclopedia. Guild Publishing.
Blake, B. J. (2010). Secret language. Oxford University Press.
Matthews, P. H. (1991). Morphology.
Cambridge university Press.
Von Humboldt, W. (1949). Über die Verschiedenheit des menschlichen Sprachbaues. Darmstadt.
Yarshater, E. (1977). The hybrid language of the Jewish communities of Persia. Journal of American Oriental Society, 1-7.
)